Zgodnie z przepisami Ustawy o podatkach i opłatach lokalnych opodatkowaniem podatkiem od nieruchomości podlegają następujące nieruchomości lub obiekty budowlane: grunty, budynki lub ich części oraz budowle lub ich części związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
Definiując pojęcie budowli, ustawa podatkowa odsyła jednocześnie do przepisów prawa budowlanego. W świetle przepisów przez budowlę rozumie się obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, a także części budowlane urządzeń technicznych oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową. Z powyższej definicji wynika, że obiekty budowlane w postaci np. części budowlanych urządzeń technicznych czy też fundamentów pod maszyny lub urządzenia stanowią budowle, niezależnie od miejsca ich usytuowania.
W przypadku opodatkowania budynku oraz gruntu znajdującego się pod nim organy podatkowe i sądy administracyjne również stoją na stanowisku, że grunty i budynki stanowią osobne przedmioty opodatkowania podatkiem od nieruchomości. Dla poszczególnych kategorii podatkowych przepisy przewidują odrębne zasady ustalania wielkości podstawy opodatkowania (dla gruntów podstawę opodatkowania stanowi powierzchnia, a dla budynków i ich części – powierzchnia użytkowa). O ile jednak kwestia opodatkowania gruntów znajdujących się pod budynkiem lub budowlą w praktyce nie stwarza dużych trudności, o tyle definicja budowli wywołuje wiele wątpliwości interpretacyjnych, zwłaszcza gdy tego rodzaju obiekt budowlany znajduje się wewnątrz innego obiektu budowlanego. Sytuacje takie powinny być traktowane przez organy podatkowe ze szczególną uwagą a każdy przypadek powinien być rozpatrywany indywidualnie.
Autor: Sylwia Bożek, Project Manager w Dziale Podatków i Opłat
Brak komentarzy